WijkJury bezoekt de expositie van Folkert de Jong bij Kunsthal KAdE

Op zaterdag 8 april bezocht WijkJury Amersfoort de expositie ‘Ministry of Fear/Foam van Folkert de Jong, bij Kunsthal KAdE.

Jesca: Ik vond het een heftige tentoonstelling. De veelheid aan objecten, het grove materiaal waarmee ze gemaakt zijn en de omvang van de objecten geven goed weer hoe vol het hoofd van de kunstenaar zit. Al zijn ideeën moeten er uit!

Zijn strijdbaarheid tegen onrecht; de positie van de vrouw, de waanzin van oorlog, de negatieve kanten van kolonialisme werd duidelijk weergegeven. De manier waarop gaf me wel een ongemakkelijk gevoel. Confronterend door de lelijkheid, maar dat is wellicht de bedoeling. De bronzen objecten vond ik veel mooier, bijna lieflijk, terwijl ze ook heftige dingen voorstelden. Misschien kwam dat door de tegenstelling met de objecten van schuim. Het was indringend, maar zette wel aan tot nadenken. Eigenlijk een typisch voorbeeld van schurende kunst.

Elly: Ik vond het heel dubbel dat hij ervoor kiest materiaal te gebruiken dat niet afbreekbaar is en dus altijd blijft! Het gaat dus nooit meer weg! En dan komen de bronzen objecten inderdaad veel liefelijker over, terwijl ook brons niet afbreekbaar is.
Ik vond al die soort van afgehakte hoofden luguber en ik begreep niet zo goed wat daar nu de bedoeling van was. Wel heel fijn was de uitleg van de gids, anders had ik er waarschijnlijk helemaal niets van begrepen.

Yvonne: Het was al gelijk indrukwekkend bij binnenkomst, daar stond hij zelf als beeld met twee hoofden van hemzelf in zijn handen. Hij heeft zoveel dingen in zijn hoofd, dat ik denk dat het voor hem een geluk is dat hij zoveel kwijt kan in zijn beelden; in zijn kunst.
In eerste instantie denk je: wat mooi en lieflijk door het roze en blauwe materiaal dat hij gebruikt vooral. Tot je beter gaat kijken: dan zie je ook heel bizarre, nare dingen.
Heel bijzonder is dat hij de vrouw een grote plaats geeft en haar duidelijk afbeeld waar je haar niet verwacht.

Door de uitleg die we kregen van Machteld ga ik vanuit de ogen van de kunstenaar kijken, wat het ietsjes draaglijker maakt voor mij. Het contrast blijft bizar. Het leven op deze aarde is goed en tegelijk heeft het een hardheid die verwoestend kan zijn. Hoe deze mooie aarde en de mensheid goed, mooi en leefbaar te houden? Het is een tentoonstelling die raakt, mede door de goede uitleg erbij.