WijkJury Amersfoort bezoekt 'Rubens meisjes' van Club Lam

Op vrijdag 10 februari bezocht WijkJury Amersfoort de voorstelling ‘Rubens meisjes’ van Club Lam, bij Theater De Lieve Vrouw.

Yvonne: Het waren drie vrouwen die als naaktmodel geschilderd werden door een vrouw, dat was opzicht al bijzonder. Vrouwelijke kunstenaars zijn in de minderheid en de mannenwereld domineert nog vaak.
Alle drie de vrouwen worden slecht behandeld door de mannen. Eén vrouw met name, waar nooit naar geluisterd werd. Ze werd altijd onderbroken ze kon haar verhaal nooit afmaken.

Langzaam maar zeker raken ze wat uitgeraasd. Ze komen meer in gesprek over hun eigen situatie en die van elkaar. De ongelijkheid met de man is zo waarneembaar. Het is ook pijnlijk dat het schilderij die door een vrouw geschilderd werd, door een man, door Rubens, gesigneerd werd.
Vrouwen kunnen elkaar helpen en ondersteunen om blij te zijn met wie je bent en hoe je er uit ziet.
Zelfacceptatie geeft kracht en maakt dat je je gelukkiger voelt met je zijn.

Het decor was mooi en de filmpjes die er op de achtergrond werden getoond met vertelde tekst vond ik indrukwekkend.

Ina: Ik begrijp dat er een strijd tussen muzes was. En dat het schilderij nog af moest. Maar er gebeurde ook dingen die ik niet zo gauw begreep, of maar een klein beetje zoals dat met die tampon. Het moest grappig zijn. Het schreeuwen klonk erg hard, het moest een twist tussen de vrouwen uitbeelden. Ze zagen er verschillend uit en ze maakten zich zorgen of ze goed op het schilderij kwamen te staan.

Elly: Het kon mij niet pakken. Te fragmentarisch en onrustig. Waren het drie feministische vrouwen, die onder de druk van het ‘muze zijn’ uit wilden? Of vonden ze het ook wel weer heerlijk om verwend te worden en de bejubelde muze te zijn…
En in welke tijd waren we eigenlijk, soms leefde Rubens ineens, maar dan werd er ineens weer geschakeld naar deze tijd. De moraal van het verhaal was, begreep ik uit het nagesprek; soms is een keer heel hard tegen elkaar schreeuwen noodzakelijk om de verhoudingen weer even duidelijk te maken….? Voor mij was het schreeuwen onverstaanbaar, maar dat zal aan mijn gehoorapparaten liggen.

Willem: Ik vond het leuk gevonden dat het begin en einde van het verhaal op het scherm tussendoor verder liep in de toneelvertoning. Verder vond ik het moeilijk te volgen en dat er veel van de hak op de tak geacteerd werd. Daardoor was het voor mij, omdat ik gehoorproblemen heb, als je iets miste moeilijk de draad weer op te pakken.