Holland Opera - Dwaalhuis

DWAALHUIS| HOLLAND OPERA | VEERENSMEDERIJ

Op zaterdag 16 oktober was WijkJury Amersfoort te gast de première van Dwaalhuis van Holland Opera in de Veerensmederij.

Dwaalhuis is een voorstelling over vergeten en over de kracht van muziek, en hoe muziek soms je herinnering weer kunt doen opleven. De vrouw in de voorstelling vergeet steeds meer. Door het raam zie je op een ingenieuze digitale manier een tuin en het verstrijken van de seizoenen. Ook weerspiegelen de vogels die buiten te zien zijn, de gemoedstoestand van de vrouw. Soms komt een Raaf heel dichtbij, kijkt met zijn grote doordringende oog naar binnen, alsof hij klaar is om haar te halen.

Dwaalhuis is een indringende, maar tegelijkertijd luchtige voorstelling die veel aan de verbeelding overlaat. De WijkJury werd aan het denken gezet tijdens de voorstelling (wat betekenen die bewegingen? Wat gebeurt daar in dat schilderij? Wat wordt er nou gezongen, is het Nederlands of wat anders?), maar ook daarna. De WijkJury praatte na de voorstelling met elkaar over hun bekenden met Alzheimer en over wat je zelf het liefst zou willen: je lichaam dat achteruit gaat, of juist je geest. Zolang er muziek is, blijft het hopelijk te dragen.

Na de voorstelling sprak de WijkJury na met Joke Hoolboom, de regisseur van de voorstelling. Ze vertelde over haar tuin die gefilmd werd voor de voorstelling en dat ze stond te juichen toen het ging hagelen, dat de animaties haar eigen fantasie zijn, dat de kraai een raaf was en hoe kinderen reageren op de voorstelling.

Serpil: Het pakte me niet meteen, ik dwaalde eerst steeds af door die bewegingen. Ik vond het slaapliedje in twee talen het mooiste stuk.

Willem: Het begin was een voorbode voor de langzame achteruitgang van mensen met Alzheimer. Ik kon het soms niet goed verstaan. Dan was ik hard bezig met luisteren dat ik het verhaal mistte. Ik vond het bijzonder om mee te maken.

Elly: ik vond het mooi dat je zag dat je er niet tegenin moet gaan. Je moet meegaan met de gedachten van zo iemand.

Emine: Ik vond de belichting mooi, dat je hun schaduwen aan de zijkanten op de muren zag. En wat er gebeurde in het schilderij. Dan was de vrouw ineens weg en dat klopte dan met het verhaal.

Jesca: De draaideuren vond ik heel goed verzonnen, dat gaf mooi de ontreddering weer.

Guido: ik herkende veel uit de voorstelling van wat mijn oma ook heeft meegemaakt. Die was soms heel angstig en dat kwam echt terug met die raaf.